Mijn vader

Mijn vader…

…loopt al 18 jaar rond zonder maag.

Deze zondag zaten we met de familie rond de Paastafel. Lekker eten waar iedereen weer enigszins te veel van gegeten heeft. Zelfs mijn vader. Zonder maag.

Mijn vader was echt nooit ziek. En naar een dokter hoefde hij al helemaal nooit. Totdat een winter de verkoudheid, griepje, of wat hij dan ook onder de leden had wel erg lang duurde. Op het laatst kon hij alleen nog maar dunne yoghurt door z’n keel krijgen. Toen, was het eens tijd om naar de huisarts te gaan. Hij was al nooit stevig, maar nu was hij zo mager als Jezus aan het kruis. Bij de huisarts hoefde hij niet lang te blijven;door naar het ziekenhuis. In het ziekenhuis werd duidelijk dat de maag van mijnvader gevuld was met een grote tumor. Geen wonder dat er niets meer bij kon; de hele maag zat vol met kanker! Die moest er uit.

Ik weet nog dat ik in het ziekenhuis aan het bed stond, te luisteren naar een broekie van een chirurg. “Meneer”, zei hij “ik ga je openmaken”.  “Er zijn twee scenario’s: of je bent binnen een kwartier weer dicht, en dan is het gedaan.”“Of ik zie een manier om de kanker met maag en al er uit te halen, en dan zien we wel weer.”

Gelukkig duurde de operatie langer dan eenkwartier. En dan zie je je vader die al maanden niet meer normaal had gegeten in z’n ziekenhuishemd op het bed zitten. Een tweede kans; wederopstanding zonder maag. En nu na 18  jaar kan hij nog gewoon met de hele familie aan de Paastafel genieten….

En ik eet met plezier het eitje wat mijn vader niet meer op kan.

PS 1: Singapore

Een paar jaar na de operatie zijn m’n vader en ik in Singapore. Na een lange dag op de been, zien we in een straatje een uithangbord met een voet. Heerlijk een voetmassage dachten we, dus wij naar binnen. Blijkt het geen relaxte massage te zijn, maar een voetreflextherapie. Wat er tijdens de behandeling gebeurde had ik nooit geloofd als ik niet zelf bij was geweest. De dame die met de voeten van mijn vader bezig was begon druk in het Chinees te praten en gebaren. Alle andere dames moesten ook de voeten van m’n vader onder handen nemen en ze waren het ergens allemaal mee eens. Uit de krochten van het gebouw kwam uiteindelijk iemand die Engels sprak, ze was een beetje van slag toen ze ons vertelde: “meneer heeft geen maag?” Onvoorstelbaar toch?

PS 2: Hoe zit dat dan?

Ze hebben een minuscuul klein stukje van z’n maag laten zitten. Genoeg om de benodigde maagsappen te produceren. Daarna hebben ze de slokdarm genomen en met dat stukje maag daar een ‘zakje’ van gemaakt waarin nu het eten wordt opgevangen en verwerkt.  Handig he?