Grote broer

12.00 uur
"Ik hoop dat de operatie goed verloopt." Gert kijkt me verbaasd aan. "Operatie?" Ik kijk ook verbaasd. "Piet, die moet toch geopereerd worden aan zijn arm? Hij is gevallen en heeft zijn schouder en arm behoorlijk erg geblesseerd. Die arm hangt er nu maar zo'n beetje bij. Dat heb je zaterdag nog gezien. Toch?" Het lukt Gert niet zich dat te herinneren. "Zaterdag? Waar waren wij dan?"

Dit zijn van die momenten dat je het wel gehad hebt met die Alzheimer. Ik leg het Gert uit. Ik vertel hem dat mijn broer zaterdag met zijn vrouw bij ons was, omdat ik graag mee wilde met een excursie. Dat zij beiden hem gezelschap gehouden hebben en dat we eind van de middag pannenkoeken gegeten hebben. Dan herinnert Gert het zich gelukkig weer een beetje. Helemaal zeker ben ik er niet van. Wel is zeker dat ik mijn zorg om mijn broer, de operatie, de pijn en hoe het verder moet, niet met Gert kan delen.

22.00 uur
Eind van de middag haalde ik Gert op bij de dagopvang voor jongdementerenden. Hij zag er een beetje bedrukt uit. Een medewerkster vroeg wat er met mijn broer was. Gert had haar over hem proberen te vertellen, maar wat er nu precies was, kon ze uit zijn woorden niet opmaken.Vanmiddag had hij, vertelde Gert me in de auto, steeds aan Piet moeten denken. Zou die operatie wel goed gegaan zijn? Hoe komt het nou dat Gert zich vanmorgen niets herinnerde van Piets gekwetste arm en dat hij vanmiddag zich echt zorgen om hem maakte. Je weet het maar nooit met die Alzheimer.