Aannames en ezels

Vloeibaar voedsel eten, de meeste patiënten vinden dat niet fijn. Maar na bepaalde operaties is het nu eenmaal de regel. Dat weet iedereen, het is dan ook al jaren de afspraak en gaat vrijwel altijd goed.

Maar dan doet het ziekenhuis onderzoek naar de wensen van patiënten en vragen zij hoe ze nog betere service kunnen bieden.

Patiënten grijpen de gelegenheid massaal aan om aan te geven dat zij het niet prettig vinden om alleen vloeibaar voedsel te mogen eten. Maar ja, het hoort er nu eenmaal bij, dat zijn de regels.

When you assume you make an ass-of-u-and-me

Een oplettende betrokkene neemt echter niet zomaar aan dat het erbij hoort en stelt de belangrijke waarom-vraag: waarom krijgen deze patiënten eigenlijk enkel vloeibaar voedsel na de operatie?

Men legt de vraag voor aan de arts. Hij heeft aan dat het een richtlijn is vanuit de diëtist. Dus vraagt men het aan de diëtist, die aangeeft dat het nou eenmaal een medische richtlijn is. 

Nu wordt het interessant!

Tot het gaatje

De kwestie wordt uitgezocht en algauw blijkt dat vloeibare voeding geval helemaal niet noodzakelijk is. Iedereen neemt slechts aan dat het nodig is vanuit een andere discipline. We werken immers al jaren zo, dus het zal wel ergens voor nodig zijn, is de aanname. Op zich een plausibele aanname, maar nog altijd een aanname.

De afdeling waar ik het hier over heb, veranderde het beleid en patiënten kunnen nu zelf kiezen wat ze willen eten. Het resultaat: meer tevreden patiënten.

Door de maag

Maar er gebeurde nog iets mooiers: de gemiddelde ligduur van patiënten werd korter. Doordat de patiënten beter eten, herstellen zij sneller en kunnen ze eerder naar huis. Eigenlijk geen rocket-science als je er over nadenkt. 

Maar dat is het probleem nu juist: niemand heeft tijd heeft om over dit soort dingen na te denken. De hoge werkdruk is op vrijwel alle plekken waar ik kom daar de oorzaak van.

Ruimte

Doordat op deze afdeling de ligduur voor een specifieke operatie is teruggelopen, is ook de werkdruk minder. Er is nu ruimte om na te denken over andere zaken die we wellicht slimmer kunnen aanpakken. Hierdoor daalt de werkdruk verder, waardoor er wéér meer tijd vrij komt. 

En dat is een vicieuze cirkel waar we met z’n allen in terecht willen komen.

Samen voor betere zorg,
Wil Konings